فاكرين ايام اللمة الحلوه والضحكة اللى من القلب ، ايام مكنش فى جيب الواحد الا قروش وعشان يشترى حاجة عجباه الكل يطلع اللى فى جيبه عشان يسعدو صاحبهم ومش مهم يرجعها امتى ولا ازاى ومش مهم حاجة تعجبهم وتفرحهم ولا حتى يستخدموها معاه ، يمكن كمان الحاجة دى تكون ساندوتش بقرش ويجمعو حقه ويقسموه ، المهم متضعش حلاوة اللمة  الحلوه ، كلنا عشنا الفترة دى حتى جيلى جيل الثمانينات ، زكريات الواحد لما يتوه فى زحمة الحياه يفتكرها عشان يقدر يكمل الحياه ، زمان لما الواحد كان يحب يعمل حاجة يشارك اصحابه وكلهم على قلب رجل واحد يسعو انهم يحققو احلامه وكانهم ابطال حرب ، لكن مع اختلاف الزمان واحنا لسة فى نفس المكان بقينا مع بعض اعداء حرب ، الشاطر فيها يبات غالب مهما كانت الاسباب ، حتى لو كان السبب الساندوتش ابو قرش زمان وحقة هيتجمع من كام غلبان ، ياترى العيب فى الزمان ولا فى اصحاب المكان .